คอลัมน์ สัพเพเหระคดี โดย โอภาส เพ็งเจริญ [email protected]
นสพ.มติชนรายวัน
รถคุณโผงหายไปจากลานจอดรถของอพาร์ตเมนต์ที่เขาเช่าพักอาศัยอยู่
คุณโผงยื่นฟ้องบริษัทรักษาความปลอภัย(รปภ.)และบริษัทเจ้าของอพาร์ตเมนต์นั้นขอให้ร่วมกันรับผิดชดใช้ค่ารถมา
ทั้งสองต่อสู้คดีว่าไม่ต้องรับผิด
ศาลชั้นต้นพิพากษาว่าให้ยกฟ้อง
คุณโผงอุทธรณ์
ศาลอุทธรณ์พิพากษายืน
คุณโผงฎีกาคดี
ศาลฎีกาวินิจฉัยว่าเจ้าของอพาร์ตเมนต์สัญญาเช่าไม่มีข้อความตอนใดระบุว่าค่าเช่าที่คุณโผงจ่ายแก่อพาร์ตเมนต์รวมถึงค่าจ้างพนักงานรปภ.ด้วยทั้งไม่มีข้อตกลงว่า บริษัทอพาร์ตเมนต์มีหน้าที่ต้องดูแลรักษาทรัพย์สินของผู้เช่า
หน้าที่และความรับผิดของบริษัทอพาร์ตเมนต์ในฐานะผู้ให้เช่าย่อมเป็นไปตามที่บัญญัติไว้ในประมวลกฎหมายแพ่งและพาณิชย์บรรพ3ลักษณะเช่าทรัพย์มาตรา 546 ถึงมาตรา 551
กล่าวคือ ผู้ให้เช่ามีหน้าที่ต้องส่งมอบทรัพย์สินซึ่งให้เช่าในสภาพอันซ่อมแซมดีแล้ว ต้องชดใช้ค่าใช้จ่ายที่คุณโผงจ่ายไปโดยความจำเป็นและสมควรเพื่อรักษาทรัพย์สินซึ่งเช่า และต้องรับผิดเพื่อความชำรุดบกพร่องแห่งทรัพย์สินที่เช่า หรือการรอนสิทธิ
ไม่มีบทบัญญัติใดที่กำหนดให้ผู้ให้เช่ามีหน้าที่ต้องรับผิดเพื่อความสูญหายอันเกิดแก่ทรัพย์สินของผู้เช่า
นอกจากนี้ตามสัญญาเช่าห้องไม่มีการตกลงเกี่ยวกับรถยนต์ที่คุณโผงนำมาจอดและไม่ได้ระบุความรับผิดชอบเกี่ยวกับทรัพย์สินของคุณโผง
คุณโผงสามารถเลือกจอดรถตามที่ว่างที่มีอยู่และสามารถนำรถเข้าออกได้ยี่สิบสี่ชั่วโมงโดยพนักงานรปภ.ที่ดูแลความปลอดภัยอพาร์ตเมนต์ไม่ได้แจกหรือแลกบัตรเพื่อเข้าจอดรถ และบริษัทอพาร์ตเมนต์ไม่ได้เก็บค่าจอดรถ
แสดงว่าบริษัทอพาร์ตเมนต์ไม่ได้รับดูแลรักษาทรัพย์ของคุณโผงแต่อย่างใด
ส่วนบริษัท รปภ.นั้น ตามสัญญาว่าจ้างรักษาความปลอดภัย ระบุว่า ผู้รับจ้างตกลงรับรักษาความปลอดภัยเกี่ยวกับทรัพย์สินของผู้ว่าจ้าง มิให้ได้รับความเสียหายหรือสูญหาย อันเนื่องมาจากการโจรกรรม
เห็นได้ว่าสัญญาว่าจ้างนั้นให้บริษัท รปภ.ผู้รับจ้างต้องรับผิดต่อความเสียหายของทรัพย์สินของ บริษัทอพาร์ตเมนต์ ผู้ว่าจ้างเท่านั้น จึงไม่ต้องรับผิดต่อผู้เช่าห้องของบริษัทอพาร์ตเมนต์ และไม่มีหน้าที่ต้องป้องกันมิให้ทรัพย์สินของผู้เช่าถูกโจรกรรม
ด้วยเหตุนี้ บริษัท รปภ.จึงไม่ต้องรับผิดต่อการสูญหายของรถยนต์
พิพากษายืน
เป็นอันว่า บริษัท รปภ.และบริษัทอพาร์ตเมนต์ต่างไม่ต้องรับผิดชอบทั้งคู่
(เทียบคำพิพากษาศาลฎีกาที่ 12447/2557)
ประมวลกฎหมายแพ่งและพาณิชย์
มาตรา 537 อันว่าเช่าทรัพย์สินนั้น คือสัญญาซึ่งบุคคลคนหนึ่งเรียกว่าผู้ให้เช่า ตกลงให้บุคคลอีกคนหนึ่งเรียกว่าผู้เช่าได้ใช้หรือได้รับประโยชน์ในทรัพย์สินอย่างใดอย่างหนึ่งชั่วระยะเวลาอันมีจำกัดและผู้เช่าตกลงจะให้ค่าเช่าเพื่อการนั้น
อ่านเพิ่มเติมได้ที่ http://www.prachachat.net/news_detail.php?newsid=1447062923